او داستان زندگی «بَردو»، نوجوانی روستایی را روایت می‌کند و معتقد است که در خلق این اثر از زنده‌یاد «حسین پناهی»، الهام زیادی گرفته و برای همین، محل تولد پناهی را به‌عنوان محل اصلی فیلم‌برداری‌اش انتخاب کرده است. او امسال با این فیلم، میهمان بخش «نگاه نو» جشنواره‌ی فیلم فجر است.
- چه شد که اولین فیلم بلند سینمایی‌تان را با محوریت نوجوانان و در کهگیلویه و بویراحمد ساختید؟
خب، دو مسئله وجود داشت؛ یکی این‌که قصه را داشتم و دیگر این‌که به سینمای کودک و نوجوان، علاقه‌مند بودم.
- فیلم‌سازی در آن منطقه چه مشکلاتی داشت؟
از نظر تولیدی که شکر خدا، اصلاً مشکلی نداشتیم. برادرم رضا، در این زمینه به من کمک زیادی کرد. اما مشکل اصلی ما در پیدا کردن و بازی گرفتن از نابازیگرهایی بود که در کار به آن‌ها نیاز داشتیم.
- ایده‌ی اولیه‌ی داستان از کجا آمد؟
این داستان، البته نه دقیقاً به این شکل، بلکه مشابه آن در گذشته برای خودم و برادرم، اتفاق افتاده بود و در واقع از آن دوره الهام گرفتم.
- فیلم شما دومین فیلمی بود که در سینمای اهالی رسانه پخش شد. برخورد اهالی رسانه با فیلم چه‌طور بود؟
من انرژی بدی ندیدم. اغلب نظر خوبی داشتند که بازی‌ها، خیلی خوب و صادقانه بوده و قصه، روان و ساده بیان شده است. البته دوستان از ایرادهای مسلم کار هم گفتند، اما فضای غالب، فضایی مثبت بود.
- به سیمرغ فکر می‌کنید؟
من امیدوار به این جشنواره آمده‌ام، اما به هر حال باید سایر فیلم‌ها را هم دید و بعد قضاوت کرد و در نهایت به نظر هیئت داوران، احترام گذاشت.
- از نظر خودتان فیلم شما درباره‌ی نوجوانان است یا برای نوجوانان؟
فیلم من درباره‌ی نوجوان‌هاست، اما نوجوان‌ها هم می‌توانند با این فیلم ارتباط برقرار کنند.
- چه دغدغه‌‌ای شما را به ساخت فیلم نوجونانه ترغیب کرد؟
گذشته‌ام، ایل و تبارم و جایی که از آن آمده‌ام، بسیار برایم مهم بوده و هست. این تعلق خاطر، همیشه همراه من بود تا این‌که به فکر ساخت این فیلم افتادم.
- باز هم برای این گروه سنی، فیلم می‌سازید؟
هیچ‌کس نمی‌تواند آینده را پیش‌بینی کند. کارگردان با لحظه سر و کار دارد و ممکن است در لحظه، ایده‌ای به ذهنش بیاید که هیچ ارتباطی با سایر ساخته‌هایش ندارد. اما به هر حال، من دنیای کودک و نوجوان را خیلی دوست دارم و فکر می‌کنم دنیای بسیار پیچیده‌ای دارند. مخصوصاً کودکان امروز که هر لحظه در حال به‌روز شدن و تغییر کردن هستند و ممکن است هرکدام از خانواده‌ها و تربیت‌ها و فرهنگ‌های متفاوتی، آمده باشند. اما خصوصیت مشترک تمام کودکان صداقت و رک بودن آن‌هاست که همیشه برای من جذاب بوده و اگر به یک ایده‌ی منسجم و خوب برسم، حتماً دوباره برای این گروه سنی فیلم خواهم ساخت.
- با توجه به این‌که اکثر بازیگرهای فیلم، بازیگرهای محلی هستند، فکر می‌کنید فیلم شما بتواند نوجوان‌ها را به سینما بکشاند؟
پاسخ این سؤال به عوامل متعدد بیرونی بستگی دارد. با فرض این‌که یک فیلم، خوب ساخته شده باشد، جذب مخاطب به عوامل متعددی مثل تبلیغات، رسانه‌ها و حتی همین جشنواره بستگی دارد. مسلماً اگر در جشنواره به فیلمی توجه شود که درباره‌ی نوجوان‌ها ساخته شده، مخاطب نوجوان هم جذب آن می‌شود و برای دیدن فیلم خواهد آمد. من به پدر و مادرهای امروز پیشنهاد می‌کنم که برای دیدن این فیلم بیایند و اجازه بدهند فرزندانشان با سختی‌های زندگی آشنا شوند و از این شکل فانتزی و به اصطلاح پَرِقویی زندگی، بیرون بیایند و با یک‌سری واقعیت‌ها و مشکلات احتمالی هم‌سن و سال‌هایشان، آشنا بشوند.
«او خوب سنگ مى‌زند»/ عکس: پریسا ایمان‌پور
